Jen estas ebla artikoleto. Mi ne scias ĉu ĝi estas amuza... Sed, ĉimomente mi simple skribas ion. Pli: Lastatempe mi parolis kun aliaj esperantistoj pri la sufiksoj '-anto' kaj '-ulo'. Esperante, '-anto' ne efektive signifas homo, sed ĉiu komprenas ke '-anto' estas homo kiu faras la radiko. Je ĉi-tiu kazo, 'plendanto' estas 'homo kiu plendas'. Sed mi pensas '-antulo' estas pli ĝusta, eĉ se neniu uzas tiun manieron. Nun, bonvolu legi:
La plendantulino plendis kiam ŝi vekiĝis, ĉar la horo estis tro frua kaj la ĉielo estis ankoraŭ malluma.
La plendantulino plendis pri matenmanĝo, ĉar la lardo estis ne sufiĉe varma.
La plendantulino plendis ĉe la bushaltejo, ĉar la aŭtobuso malfruis kaj la aliaj homoj estis tro multa.
La plendantulino plendis dum laborado, ĉar ŝia taskoj enuiĝis.
La plendantuinlo plendis tagmanĝante, ĉar la manĝoĉambro havis strangan odoron, kafomakulojn, kaj panpolvon.
La plendantulino plendis pri la oficejaj virinoj, ĉar ili malkutime parolis kun ŝi.
La plendantulino plendis je la kvara horo, kiam la presilo malfunkciis.
La plendantulino plendis dum vespera rendevuo, ĉar la nazo de ŝia renkontitulo estis granda.
La plendantulino plendis hejme, ĉar ŝi ne havis amikojn.
Ŝi ne havas amikojn ĉar si plendas ĉiam.
Ŝi aĉetu hundon!
